Blog Layout

Twitter, de blauwe boze vogel

Er was eens, lang lang geleden een online platform waar je gezellig met elkaar van gedachten kon wisselen over van alles. Mensen gingen er met respect met elkaar om en in leuke discussies kon je er een hoop van elkaar leren. 


Dat online platform heet Twitter en bestaat nog steeds. Helaas is het inmiddels veranderd in het afvoerputje van het internet. Respect en begrip voor elkaar is er verdwenen, woede en haat hebben de plaats hiervan ingenomen. Hoe grover en haatdragender, hoe beter. Geef je mening over een gevoelig onderwerp als klimaat, dierenleed of rascisme en je kunt er vergif op innemen dat half achterlijk Twitter je verbaal af komt maken. Plaats vooral geen foto van jezelf in de profiel, want deze wordt gekopiëerd en gedeeld met de nodige beledigingen erbij. Ook je bio is niet veilig want ook dat moet gedeeld en belachelijk gemaakt worden.


Extreem rechts krijgt steeds meer voet aan de grond. Nepnieuws vliegt je om de oren als herfstblaadjes tijdens een najaarsstorm. Politici van links, rechts en midden gaan elkaar verbaal te lijf en lijken online harder te werken dan op de plek waar ze echt iets kunnen betekenen voor ons land. En afgelopen week werd Twitter overgenomen door een meneer met veel centjes die nog meer invloed wil hebben op wat ik te lezen krijg. Mensen die mij en anderen beledigen, bedreigen en belachelijk maken mag ik een maand blokkeren en daarna vind meneer Musk dat ze mijn profiel weer moeten kunnen zien en moeten kunnen reageren op wat ik schrijf.


Ik heb wel eens het "advies" gekregen van mensen om dan  maar wat minder op social media te zitten, of wat minder mijn mening te uiten. Het online vooral alleen maar te hebben over leuke dingen en de wereldproblemen vooral niet te benoemen. 


Ik weiger dat. Mijn hele leven heb ik gedaan wat anderen van mij verwachtten, altijd was ik maar het stille meisje en vrouwtje dat vooral haar mening niet gaf voor de lieve vrede. Maar er speelt teveel in de wereld waar aandacht voor nodig. Ik kan, maar ik wíl mijn mond daar niet over houden. Ik weiger me de mond te laten snoeren door mensen die alleen maar met haat, woede en respectloosheid kunnen reageren en ik doe dat dus ook niet.


Klimaat, dierenleed, rascisme, het neemt hand over hand toe. In onze maatschappij, in ons lanf, over de hele wereld. Door mijn ogen ervoor te sluiten en mijn mond erover te houden zeg ik eigenlijk dat het goed is. Dat je mensen mag discrimineren, dat je dieren mag laten lijden zodat jij een stukje vlees kan eten, dat we de wereld naar de kloten mogen helpen. Het is niet goed waar we mee bezig zijn. Ik sta daar niet achter en trek dus mijn bek open. Tot vervelens aan toe.


Alleen trek ik wel een lijn. Ik accepteer geen respectloosheid. Ik weiger het normaal te vinden om elkaar woedend en respectloos te benaderen. Ik trek een lijn bij de overname van Twitter door meneer Musk. Meneer Musk mag de blauwe boze vogel inzetten voor dat wat hij goed vind, maar ik werk niet meer mee aan een verdienmodel dat draait op haat, woede en respecloosheid. Vandaag zet in na bijna 13 jaar mijn account stop en ga verder op een plek waar mensen op een normale en respectvolle manier met elkaar praten en discussieren.





door Sonja 16 mei, 2024
De jonge, ietwat naïeve en beïnvloedbare Laura bekeert zich tot de islam en vertrekt met haar echtgenoot naar het kalifaat, in de hoop dat het leven voor het jonge stel daar het geluk brengt dat ze zoeken. Helaas blijkt het leven hier nog lelijker dan in Nederland, en het stel besluit terug te keren naar Nederland. Daar staat Laura een onaangename verrassing te wachten.
door Sonja 13 mei, 2024
BH haakjes… Voor de BH dragende mens onder ons is het vast herkenbaar, soms moeten worstelen om die dingen dicht te krijgen. Met mijn 46 lentes jong heb ik ook regelmatig problemen met die rottige haakjes. Kun je je voorstellen hoe het moet zijn voor een brildragende dame op leeftijd die al niet zo goed is in dingen die nogal wat van de fijne motoriek eisen?
door Sonja 12 mei, 2024
Dag van de zorg, een dag die in het teken staat van verzorging en verpleging. Een beetje bevooroordeeld ben ik wel wanneer ik zeg dat mijn beroep het mooiste beroep is (het is wel echt zo!) Als deze dag dan in teken staat van zorgverléners, dan zou ik als verzorgende graag aandacht willen vragen voor de zorgvrágers.
Share by: