Beetje laat, dat wel, maar evengoed zomervakantie. Ik had eigenlijk in mijn hoofd om dit jaar een stedentrip naar Berlijn te maken, maar op het moment dat ik zou gaan boeken was er net de zoveelste aanslag gepleegd. Better safe than sorry, ik besloot dus om niet naar deze Duitse stad te gaan. Liever zocht ik een wat rustigere plek op, een plek waarvan ik dacht dat het niet zo’n vaar zou lopen met aanslagen. Want met de wereld die momenteel in brand staat zoek ik liever de drukte niet op. Laat ik me dan leiden door angst? Nee hoor, ik noem het liever mijn gezonde verstand gebruiken. Ik ga namelijk net zo lief naar een lieflijk heuvellandschap met veel natuur op vakantie. 

Het zou Luxemburg worden. In 2010 bracht ik er eens een bliksembezoek in het plaatsje Bollendorf, maar verder ben ik er nog nooit geweest. Ik heb dus wel een beetje een idee wat ik kan verwachten, ik hoop maar dat het niet tegenvalt. Wie me een beetje kent weet dat ik erg van de natuur hou, en ik denk dat ik in een piepklein tinyhouse in de heuvels en aan een even zo klein beekje helemaal in mijn element zal zijn. Al moet ik eerlijkheidshalve bekennen dat ik toen ik in februari geboekt had wel meteen zenuwenschijt kreeg. In mijn eentje op vakantie vind ik niet zo eng meer. Die reis naar Wenen is ondanks wat kleine tegenslagen ook prima verlopen dus dit moet ook wel lukken. Ik had me alleen niet gerealiseerd dat ik niet alleen overdag alleen ben, maar ook in de avond. In het donker. Op een klein resort midden in de natuur. Lach me maar uit, maar ik heb vanaf dat moment maar geen thrillers meer gelezen, dat komt wel weer als ik terug ben. Waarschijnlijk zal het allemaal wel meevallen hoor, maar ik vind het toch wel een beetje spannend allemaal in het donker.

Er viel niet zo veel voor te bereiden aan deze vakantie. Het huisje had ik al vroeg geboekt en ik ga met mijn nieuwe vuurrode bolide zelf die kant op rijden. Wel heb ik opgezocht wat ik daar allemaal wil gaan zien en doen, ik heb alle dagen iets leuks buiten de deur. Zoals het er nu naar uit ziet krijg ik wel met regen te maken, maar dat zie ik dan wel. Het is ook geen straf om met mijn haak- of breiwerk of een goed boek in “mijn” tiny house te zitten. Afgelopen week kocht ik nog even snel de laatste dingetjes waaronder blarenpleisters, ik zou het jammer vinden als ik geplaagd door blaren niet zoveel kan wandelen als dat ik gepland heb. En nu is het bijna zover. Over vier dagen rij ik in mijn up in mijn knetterrode Hyundai naar Luxemburg. Ik heb er onwijs veel zin in!