Twee keer afscheid binnen 48 uur

Twee dagen geleden kwam Jan van tegen de 90 bij ons op de afdeling wonen omdat het thuis niet meer ging. Zowel Jan als zijn vrouw waren erg emotioneel over deze gebeurtenis. Lief en leed hebben ze samen gedeeld, decennia lang waren ze onafscheidelijk. Maar thuis ging het niet meer, Jan kon niet meer veilig thuis wonen en mevrouw kon op haar hoge leeftijd de zware zorg voor haar lieve man niet meer aan.


Een dag geleden was mevrouw druk bezig met het verder  inrichten van het appartement van haar Jan. In de middag kwam ze naar me toe omdat ze samen met Jan verder wilde gaan met deze flinke klus. Maar Jan zat heerlijk in het restaurant te genieten van de muziek die voor deze donderdagmiddag gepland was. En dus nam ik mevrouw maar even mee, het was misschien voor haar wel fijn dat ze kon zien hoe Jan aan het genieten was van de muziek. Mijn collega die dit allemaal georganiseerd had bood mevrouw aan om er ook bij te komen zitten, en nog net voor ik terug zou gaan naar de afdeling zag ik hoe mevrouw Jan een kus gaf. Het was duidelijk te zien dat deze twee mensen stapelgek op elkaar waren.


Vanmorgen kwam ik om tien voor zeven op mijn werk aan en trof ik de nachtdienst in rep en roer. Het ging niet goed met Jan! Praten lukte niet meer, Jan kon alleen nog wat klanken uitstoten. De kracht was aan een kant uit zijn lichaam verdwenen en slapjes zakte hij naar een kant weg. Jan bleek getroffen te zijn door een zware hersenbloeding. Collega’s deden wat gedaan moest worden en pleegden de nodige telefoontjes om de juiste zorg voor Jan te regelen. De juiste zorg zou uiteindelijk bestaan uit het toedienen van pijnstilling en een slaapmiddel om te zorgen dat meneer comfortabel is in de laatste momenten van zijn leven.


Twee dagen geleden vertrouwde de vrouw van Jan haar geliefde aan ons toe, en wat hád ze het hier moeilijk mee! 48 Uur geleden begon de periode dat mevrouw haar man op moest zoeken in een zorginstelling. Ze zou niet meer naast haar man slapen, maar kon hem gelukkig nog wel opzoeken. Vandaag is het begin van de rest van haar leven zonder haar lieve Jan. Binnen 48 uur moest mevrouw twee keer afscheid nemen van de man met wie ze het grootste deel van haar leven heeft doorgebracht. Het leven is soms zo vreselijk oneerlijk…

Hongersnood

door Sonja • 29 april 2025
Uitspreken dat je tegen genocide bent maakt je geen antisemiet. Tégen de uitroeiing van het Palestijnse volk maakt je geen Jodenhater. Een menswaardig bestaan willen voor de Palestijnen maakt niet dat je wil dat Joden uitgeroeid worden. Joden, Israëliers, Palestijnen, ze verdienen allemaal een veilig en menswaardig bestaan.

Wederopstanding

door Sonja • 11 april 2025
Soms denken we dat we afscheid moeten nemen van een zorgvrager. Dan gaat iemand ineens heel hard achteruit en bereiden we ons voor op wat er mogelijk komen gaat. En soms hebben we van die mensen die achteruit gaan en ons dan toch weten te verbazen door nog even bij ons te blijven. Zo woont bij ons mevrouw Joustra, zij is met heel veel respect écht een ouwe taaie.

Monster onder mijn bed

door Sonja • 24 maart 2025
Er zit een monster onder mijn bed. Je denkt zeker dat ik niet helemaal lekker in mijn bovenkamer ben he? Dat ik een snuifie teveel gehad heb, of een stuk in mijn kraag. Maar ik ben zo nuchter als een babybadje en mijn psycholoog heeft me laten gaan. Ik ben bij mijn volle verstand. Er. Zit. Een. Monster. Onder. Mijn. Bed. Ik zeg het je.

Scene it

door Sonja • 12 maart 2025
Dagelijks schrijven, het valt niet altijd mee. Ik probeer het wel maar ik heb niet altijd inspiratie. Maar daar heb ik een oplossing voor, namelijk schrijf prompts. Een zeer beknopte opdracht waar ik dan mee aan de slag mag. Vandaag was de opdracht om een afbeelding te beschrijven aan de hand van mijn zintuigen. Loop je met me mee?

Moedertje, eten!

door Sonja • 1 maart 2025
Op een doodgewone vrijdagmiddag tegen etenstijd komt er bij Ada een herinnering op die aan de ene kant mooi is, maar aan de andere kant ook heel naar. In een oogwenk zie ik Ada veranderen in een jong meisje dat tijdens de tweede wereldoorlog zoveel leed heeft moeten doorstaan, om haar na ons gesprek weer terug te zien komen in het hier en nu, met een glimlach op haar gezicht.

Flashbacks

door Sonja • 19 februari 2025
Zorgen voor iemand die komt te overlijden terwijl je eigen moeder net twee maanden geleden overleden is, het is geen gemakkelijke opgave. Ik had flashbacks naar de laatste momenten van mijn moedertje en moest steeds denken aan de slechte zorg die zij heeft gekregen. Toch lukte het me om die nare ervaring om te zetten in iets positiefs, mam zou trots op me zijn.

Lientje leerde Lotje lopen

door Sonja • 12 februari 2025
Lientje leerde Lotje lopen langs de Lange Lindenlaan. Maar toen Lotje niet wou lopen liet Lientje Lotje staan. Naar het waarom konden we lange tijd alleen maar raden. Ik zocht Lientje en Lotje op en bezocht samen met deze twee jonge dames de Lange Lindenlaan die zij eens samen op en neer liepen en kwam achter de reden waarom Lotje niet wilde lopen.
A woman in a white dress is standing in a hallway.

Een liefdevolle avonddienst

door Sonja • 1 februari 2025
Saskia en Serge zongen al eens dat het de kleine dingen zijn die het doen. En ze hebben groot gelijk. Tijdens mijn laatste avonddienst beleefde ik weer een paar hartverwarmende momenten die ik graag met jullie deel. Kleine dingetjes die aan je voorbij gaan als je er niet bij stil staat dat kleine dingen soms heel veel kunnen betekenen.
Een lachende vrouw met bril houdt een karamel zeezout chocoladetaart vast

Karamel zeezout chocoladetaart

door Sonja • 28 januari 2025
Ik maakte deze taart al eens eerder, maar zoals met zoveel recepten verdween deze ook steeds meer naar onder op de stapel. Mijn meiden zijn gek op taart, en deze week was er een goede gelegenheid om deze overheerlijke karamel zeezout chocoladetaart voor ze te maken. Ik paste het recept iets aan, en nu is hij nóg lekkerder!

Mopperkont

door Sonja • 22 januari 2025
Wanneer Ada voor de tweede avond op rij begint te mopperen en op die een negatieven sfeer in de huiskamer schept, besluit ik dat negeren in dit geval niet de oplossing is. Dit was mopperen waar meer achter zat en dus had ik aandacht voor een dame bij wie even niks goed, en alles stom was.

Rouw is raar

door Sonja • 18 januari 2025
Nee, rouw is niet raar. Rouwen ook niet. Rouw is wel een raar íets, vind ik. Mijn rouw begon niet pas toen mijn moeder er niet meer was, mijn rouw begon als anticiperende rouw en werd rouw toen mijn moeder er niet meer was. Ik had geen flauw idee hoeveel soorten pijn en verdriet er bij rouw komen kijken. Het is niet simpelweg verdrietig zijn, het is veel meer dan dat.

Dochter of zuster

door Sonja • 9 januari 2025
Nog niet eerder schreef ik iets dat zo persoonlijk was als dit verhaal. Warme en persoonsgerichte zorg is niet altijd vanzelfsprekend, zelfs niet wanneer iemand stervende is. Terwijl mijn moeder aan het sterven was moest ik de moeilijke beslissing nemen om uit mijn rol van dochter, en in de rol van verzorgende te stappen om dan zelf maar die warme zorg te bieden.
Show More