Ik heb het warm, maar goed dat heeft iedereen op dit moment want we zitten middenin een echte hittegolf. Het liefst zit ik stil en doe ik niks, iedere beweging is me teveel. Zodra ik opsta gutst het zweet me over mijn hele lijf. Ik zweet op plekker waarvan ik niet wist dát je er kan zweten. Maar ja, toch moet er zo af en toe iets gedaan worden. De was maakt zichzelf niet schoon en gaat al helemaal niet uit zichzelf aan de waslijn hangen. Toen ik in mijn twintigjes was kon ik extreme warmte prima handelen, toen ik tegen de veertig liep werd dat steeds minder. Inmiddels ben ik bijna 43 en kan ik er niet meer tegen.
Net als mijn moeder en haar moeder is de overgang bij mij al heel vroeg begonnen. Een van de dingen die je lichaam in principe normaal gesproken zonder problemen doet, is het regelen van je lichaamstemperatuur. Doordat tijdens de overgang de hoeveelheid oestrogeen in je lichaam minder wordt raakt het deel in je hersenen dat je lichaamstemperatuur regelt in de war. Het gevolg hiervan is dat je lichaam sneller reageert op veranderingen in de temperatuur van je omgeving. Wat ik een paar jaar geleden als “gewoon heel erg warm” ervaarde, voelt nu als een aanslag op mijn hele zijn.
Met deze hitte weet ik niet waar ik het zoeken moet. De hele dag loop ik met een verhoogde hartslag met als gevolg dat ik loop te hijgen als een molenpaard. Met hartklachten in mijn familie zorgt dit er voor dat ik regelmatig toch wel wat angstig ben, want stel nou dat. Maar het lukt me tot nu toe om mezelf te overtuigen dat ik gewoon extreem last van de warmte heb. Zweten doe ik als een malle en in no time is alles wat ik aan heb zeiknat, ja, ook mijn ondergoed. Op deze dagen sta ik al moe op, want slapen lukt bijna niet. Door vermoeidheid en uitdroging van mijn ogen zijn mijn bruine kijkers al dagen ontstoken. Dit zorgt er weer voor dat ik geirriteerd en bloedchagrijnig word. Echt, ik zit mezelf gigantisch in de weg momenteel.
Is er dan helemaal niks positiefs te vertellen in dit stuk? Jazeker wel! Heb ik al verteld dat ik in de overgang ben? Sommige vrouwen ervaren dit als heel vervelend, ik ben er eigenlijk wel blij om. Ik heb een prachtige dochter en heb op mijn bijna 43ste geen wens meer om nog een kind te krijgen. Die maandelijkse ellende van menstrueren kan me gestolen worden en is voor mij dus ook niet meer nodig. Dan kan het net zo goed snel voorbij zijn (en dan hoop ik maar dat ik bij die groep vrouwen hoor die er snel en zonder al te veel problemen doorheen komen)