Alles rondom Corona veroorzaakt stress

Op dit moment is het hele coronagebeuren een flinke stressveroorzaker. Ik mag eigenlijk helemaal niet klagen. Ik heb mijn werk gewoon nog, we hebben het juist door corona alleen maar drukker gekregen dus ik hoef niet bang te zijn om mijn baan te verliezen. Toch raakt het me wel degelijk. Mijn dochter die niet wist of ze wel eindexamen kon gaan doen, die op haar nieuwe opleiding bijvoorbeeld niet kon beginnen met haar stage en met een beetje pech haar bijbaantje in de horeca kwijtraakt… Ik zie wat het met haar doet en dat gaat bij mij onder mijn huid zitten. Het feit dat mijn vriend het met zijn bedrijf lastig heeft, ik ben daar toch ook wel bezorgd om. En dan mijn ouders. Mijn moeder is zwaar hartpatiënt, mijn grootste angst is dat zij corona krijgt en dat niet overleeft. 

Ik heb het momenteel echt even wat minder makkelijk. De afgelopen weken heb ik een aantal keren gedacht dat ik weer depressief zou worden. Iedere dag word ik dagelijks geconfronteerd met dingen waar ik geen invloed op heb. Niet op corona, niet op de maatregelen, niet op de polarisatie in de maatschappij. Ik vind het heel lastig om bij mezelf te blijven, ik vind het heel lastig om te begrijpen dat er mensen zijn die anders denken dan ik en soms heel fel met hun mening naar buiten komen. Het lukt mij dan niet altijd om míjn mening voor me te houden terwijl dat wel is wat ik wil. Ik wil een ander niet lastig vallen met mijn ideeën over deze hele situatie, ik hou dat liever voor mezelf omdat ik niet wil dat een ander zich slecht gaat voelen omdat hij of zij er anders over denkt dan ik.

Het feit dat we op het moment het aantal besmettingen gigantisch op zien lopen zorgen er ook niet voor dat ik gerust ben. Ik wil heel graag mijn steentje bijdragen aan de oplossing en daarom probeer ik me zoveel mogelijk aan de adviezen te houden. Maar ik besef me heel goed dat ik daar wel op beoordeeld, zo niet veroordeeld word. Ik vind het heel lastig om aan de ene kant de doen wat mijn hart me ingeeft en aan de andere kant te zorgen dat ik geen buitenbeentje word. Het grote aantal besmettingen maken ook dat alles onzeker is. Niemand weet wat ons nog te wachten staat. Die onzekerheid in combinatie met de dingen die ik hierboven noem zorgen er voor dat ik voorzichtig moet zijn. 

Mijn oplossing?

Vooral doen waar ik blij van word en een tijdje zo min mogelijk het nieuws volgen. Dat wat echt belangrijk is hoor ik van mijn vriend, hij weet mij op de juiste manier te vertellen wat er aan de hand is en stelt me gerust door mijn vragen te beantwoorden. Mijn lieve ouders zijn er voor me, ik kan ze bellen voor een praatje over koetjes en kalfjes maar ook voor serieuzere kost. Mijn geweldige dochter steekt me regelmatig een hart onder de riem en laat me af en toe gewoon even lekker uitrazen. Kortom, ik heb een stel geweldige mensen om me heen die me door deze periode heen gaan trekken. Het komt wel goed met mij, met ups en downs sla ik me door deze periode heen.