Tropenbruid - Susan Smit

Een mooi verhaal uit onze geschiedenis

Titel: Tropenbruid

Auteur: Susan Smit

Uitgever: Lebowski

Jaar van verschijnen: 2020

Genre: Fictie

Aantal pagina’s: 201

Anna Prinsenhoek/Anna Francken. Anna is een meisje dat heel goed weet wat ze wil, maar zich wel probeert te houden aan wat van haar verwacht wordt. Ze heeft het in zich om zelf de regie over haar leven te nemen, maar is ook in staat om zich neer te leggen bij bepaalde situaties.

Willem. Een Nederlandse man die er alles voor over heeft om hoger op de maatschappelijke ladder te komen.

Srie. Moeder van Willems kinderen die verbannen is naar de kampong

Baboe. Een van de bedienden in het huis waar Anna en Willem leven, zij is een stabiele factor in het leven van Anna en helpt haar door de moeilijkste periodes heen

Anna wordt als baby gevonden op straat en komt terecht in het burgerweeshuis, waar zij tot haar 18de woont. Op haar 18de vertrekt zij, na “met de handschoen” getrouwd te zijn met Willem Francken naar Nederlands Indië. Al snel komt zij er achter dat dit huwelijk nooit liefde zal kennen omdat het hart van haar man bij de niet aanwezige moeder van zijn kinderen ligt. Anna leert Regi kennen, deze jonge man weet het hart van Anna te bereiken maar de gevolgen hiervan kunnen enorm zijn. Toch geeft zij de hoop op echte liefde niet op.

Ik vond het een prachtig boek met personages die aanvoelen alsof je ze persoonlijk kent. Hierdoor voélde ik het verhaal. Het feit dat er een stuk van onze geschiedenis is dit boek verwerkt is vind ik erg mooi. We hebben allemaal met geschiedenis denk ik wel iets gehoord en geleerd over Nederlands Indië, maar een boek als dit maakt dat je beter begrijpt hoe het er aan toe ging. Dat het niet allemaal alleen maar mooie verhalen zijn maar dat het ook een duistere kant heeft.

Nieuwer bericht >

Hongersnood

door Sonja • 29 april 2025

Uitspreken dat je tegen genocide bent maakt je geen antisemiet. Tégen de uitroeiing van het Palestijnse volk maakt je geen Jodenhater. Een menswaardig bestaan willen voor de Palestijnen maakt niet dat je wil dat Joden uitgeroeid worden. Joden, Israëliers, Palestijnen, ze verdienen allemaal een veilig en menswaardig bestaan.

Wederopstanding

door Sonja • 11 april 2025

Soms denken we dat we afscheid moeten nemen van een zorgvrager. Dan gaat iemand ineens heel hard achteruit en bereiden we ons voor op wat er mogelijk komen gaat. En soms hebben we van die mensen die achteruit gaan en ons dan toch weten te verbazen door nog even bij ons te blijven. Zo woont bij ons mevrouw Joustra, zij is met heel veel respect écht een ouwe taaie.

Monster onder mijn bed

door Sonja • 24 maart 2025

Er zit een monster onder mijn bed. Je denkt zeker dat ik niet helemaal lekker in mijn bovenkamer ben he? Dat ik een snuifie teveel gehad heb, of een stuk in mijn kraag. Maar ik ben zo nuchter als een babybadje en mijn psycholoog heeft me laten gaan. Ik ben bij mijn volle verstand. Er. Zit. Een. Monster. Onder. Mijn. Bed. Ik zeg het je.

Scene it

door Sonja • 12 maart 2025

Dagelijks schrijven, het valt niet altijd mee. Ik probeer het wel maar ik heb niet altijd inspiratie. Maar daar heb ik een oplossing voor, namelijk schrijf prompts. Een zeer beknopte opdracht waar ik dan mee aan de slag mag. Vandaag was de opdracht om een afbeelding te beschrijven aan de hand van mijn zintuigen. Loop je met me mee?

Moedertje, eten!

door Sonja • 1 maart 2025

Op een doodgewone vrijdagmiddag tegen etenstijd komt er bij Ada een herinnering op die aan de ene kant mooi is, maar aan de andere kant ook heel naar. In een oogwenk zie ik Ada veranderen in een jong meisje dat tijdens de tweede wereldoorlog zoveel leed heeft moeten doorstaan, om haar na ons gesprek weer terug te zien komen in het hier en nu, met een glimlach op haar gezicht.

Flashbacks

door Sonja • 19 februari 2025

Zorgen voor iemand die komt te overlijden terwijl je eigen moeder net twee maanden geleden overleden is, het is geen gemakkelijke opgave. Ik had flashbacks naar de laatste momenten van mijn moedertje en moest steeds denken aan de slechte zorg die zij heeft gekregen. Toch lukte het me om die nare ervaring om te zetten in iets positiefs, mam zou trots op me zijn.

Lientje leerde Lotje lopen

door Sonja • 12 februari 2025

Lientje leerde Lotje lopen langs de Lange Lindenlaan. Maar toen Lotje niet wou lopen liet Lientje Lotje staan. Naar het waarom konden we lange tijd alleen maar raden. Ik zocht Lientje en Lotje op en bezocht samen met deze twee jonge dames de Lange Lindenlaan die zij eens samen op en neer liepen en kwam achter de reden waarom Lotje niet wilde lopen.

A woman in a white dress is standing in a hallway.

Een liefdevolle avonddienst

door Sonja • 1 februari 2025

Saskia en Serge zongen al eens dat het de kleine dingen zijn die het doen. En ze hebben groot gelijk. Tijdens mijn laatste avonddienst beleefde ik weer een paar hartverwarmende momenten die ik graag met jullie deel. Kleine dingetjes die aan je voorbij gaan als je er niet bij stil staat dat kleine dingen soms heel veel kunnen betekenen.

Karamel zeezout chocoladetaart

door Sonja • 28 januari 2025

Ik maakte deze taart al eens eerder, maar zoals met zoveel recepten verdween deze ook steeds meer naar onder op de stapel. Mijn meiden zijn gek op taart, en deze week was er een goede gelegenheid om deze overheerlijke karamel zeezout chocoladetaart voor ze te maken. Ik paste het recept iets aan, en nu is hij nóg lekkerder!

Mopperkont

door Sonja • 22 januari 2025

Wanneer Ada voor de tweede avond op rij begint te mopperen en op die een negatieven sfeer in de huiskamer schept, besluit ik dat negeren in dit geval niet de oplossing is. Dit was mopperen waar meer achter zat en dus had ik aandacht voor een dame bij wie even niks goed, en alles stom was.

Rouw is raar

door Sonja • 18 januari 2025

Nee, rouw is niet raar. Rouwen ook niet. Rouw is wel een raar íets, vind ik. Mijn rouw begon niet pas toen mijn moeder er niet meer was, mijn rouw begon als anticiperende rouw en werd rouw toen mijn moeder er niet meer was. Ik had geen flauw idee hoeveel soorten pijn en verdriet er bij rouw komen kijken. Het is niet simpelweg verdrietig zijn, het is veel meer dan dat.

Dochter of zuster

door Sonja • 9 januari 2025

Nog niet eerder schreef ik iets dat zo persoonlijk was als dit verhaal. Warme en persoonsgerichte zorg is niet altijd vanzelfsprekend, zelfs niet wanneer iemand stervende is. Terwijl mijn moeder aan het sterven was moest ik de moeilijke beslissing nemen om uit mijn rol van dochter, en in de rol van verzorgende te stappen om dan zelf maar die warme zorg te bieden.