“Ik ben bang om oud te worden door de klimaatcrisis”  

“Ik ben doodsbang dat de maatschappij instort als gevolg van de klimaatcrisis”

Gisteravond keek ik een docu over Extinction Rebellion waar rebellen voorbij kwamen die ieder een bord om hun nek hadden waar deze teksten op stonden. Ik was onder de indruk van deze mensen, van alle rebellen die zich inzetten omdat ze zich zorgen maken om het klimaat. Een beetje jaloers was ik ook wel, want hoewel het klimaat en de aarde die doelbewust vernield word me aan het hart gaan, ben ik niet dapper genoeg om me aan hekken vast te ketenen of me aan straatstenen vast te lijmen. 

Toch knaagt er al weer een tijdje een groot gevoel van machteloosheid aan me. Want de aarde gáát naar z’n grootje, en we krijgen nog meer ellende te verduren dan we al gezien hebben als het gaat om extreem weer. Natuurrampen zullen elkaar in steeds rapper tempo op volgen, we zitten aan tegen  de zesde golf van massa extinctie. Wij hebben hier een goed leven en wij gaan het zwaar krijgen. Maar de meest kwetsbare en onderdrukte mensen hebben straks geen land meer, geen leven meer. Er zullen grote groepen mensen gewoon verdwijnen. De afgelopen 50 jaar is 60% van het aantal gewervelde dieren is verdwenen. 

Om me heen hoor en zie ik zoveel verzet tegen aanpassing om de aarde te redden. Neem een kijkje op Facebook of Twitter en de haat en nijd naar "klimaatdrammers" als ik vliegt je om de oren. Niet echt uitnodigend dus om te praten over de crisis waar we in zitten. Ook in het normale leven voel ik weerstand als ik praat over het klimaat, en dat is lastig. Maar feit is dat het nodig is om erover te praten, om actie te ondernemen. Om iets te proberen om beweging te krijgen in een vastgeroest systeem dat alleen maar om geld en macht draait, en waar mensenlevens niks waard lijken te zijn. Als eenling is dat niet te doen.

Na het zien van de documentaire gisteren kan en wil ik niet meer stil zijn. Ik zal nooit een rebel worden die zich op laat pakken vanwege burgerlijke ongehoorzaamheid, daar ben ik gewoonweg niet dapper genoeg voor. Toch is er ook voor mij mogelijkheid genoeg om iets te doen, om iets te ondernemen tegen grote bedrijven en overheden die het klimaat blijven verzieken en niks willen doen om het op te lossen. En dat is precies wat ik ga doen, samen met onderandere de mensen met wie ik gisteren in gesprek raakte en die me hebben overtuigd dat ook ik iets kan betekenen. Ik ben een braaf klimaatrebelletje