4 Jaar ben ik. Ik zit in de klas bij juf Oda. Deze juf met zachte G die zo mooi kan voorlezen en zo lief voor alle kinderen in de klas is. De juf met krullen, die ik in gedachten op de tamboerijn de maat waarop wij door het kleine gymzaaltje moesten huppelen hoor slaan. De juf die eens met de auto de sloot in was gereden en waarbij mijn lievelingsboek waaruit zij voorlas, Pluk van de Petteflat, in een beduimeld hoopje papier was veranderd. Namen van klasgenoten van toen: Sjurandy, Dilek, Jasper, Stefan, schieten door mijn hoofd, alsof ik gisteren nog met ze bij de zandtafel in de klas heb gespeeld.
42 Jaar ben ik, ik zit op mijn balkon een boek te lezen terwijl een heerlijk vleugje jeugdsentiment af en toe mijn neus binnendringt. Het doet me een beetje denken aan de geur van de zeep die we op de kleuterschool hadden. Onvermijdelijk dringen jeugdherinneringen zich aan me op, met name dus aan de kleuterklas. Geur is voor mij altijd een sterke trigger voor herinneringen geweest, dat blijkt nu ook weer.
Maar wat is die geur nou dan, die ik steeds ruik? Dat zal ik je vertellen. Sinds kort gebruik ik wasverzachter die goed is voor het milieu. Als je nu denkt: "daar heb je weer zo’n klimaatwappie" dan ben je vrij om deze pagina te sluiten en verder te gaan met je leven. Maar ik hoop natuurlijk dat je dat niet doet. Want ook jij kan, net als ik, kleine dingen doen voor een beter klimaat. Bijvoorbeeld door een wasverzachter te gebruiken die goed is voor jou, je was én de natuur. Wassen moet je toch, dus waarom zou je het niet proberen?
Voordat ik helemaal los ga in mijn enthousiasme wil ik even zeggen dat ik dit stukje schrijf omdat ik blij ben met dit product. Ik word niet gesponsord door dit bedrijf.